De instellingen & mijn problemen

We zijn nu bij het lastige stukje aangekomen waarin ik ga uitleggen hoe het zit en wat ik heb. Bij mijn geboorte had ik een moeilijke start, zo ben ik gereanimeerd geweest, had ik zuurstof tekort, een ingeklapte long en was ik een maand te vroeg met spoed geboren. Hierdoor heb ik een hersenbeschadiging opgelopen waardoor ik eigenlijk ook niet zou kunnen lopen en praten. Door intensieve therapieën en hulp van logopedisten kan ik dit gelukkig nu allemaal wel. Zo loop ik enkel alleen wel ongeveer 4 jaar achter in mijn ontwikkeling.

Vroeger vond ik alles eng of vies om aan te raken. Een gevoelig meisje al zeg ik het zelf. Zo was ik anders dan de meeste kinderen. Toch ronde ik de basisschool af en mijn vmbo-opleiding. Maar met de jaren maakte ons gezin steeds meer mee en de trauma’s stapelde zich op. Ik begon mezelf in de weg te zitten. Ook werd ik jaren gepest en toen ik in de 4e klas van het vmbo zat was ik er klaar mee. Ik at en sliep bijna niet meer, begon me erg somber te voelen en kreeg steeds meer negatieve gedachtes. Dus ging ik hulp zoeken bij maatschappelijk werker op school.

Ik kon niet met mijn emoties omgaan, niet met m’n innerlijke pijn die ik ervaarde, waardoor ik de verkeerde kant op schoot. Nee, ik begon niet te roken of te drinken zoals de meeste jongeren zouden doen. Ik deed iets heel anders, iets wat uiteindelijk een verslaving is geworden en waar ik maar niet vanaf kom.

Wat ik nu ga vertellen is best schrikbarend en kan voor de meeste misschien zelfs onbegrijpelijk wezen.

Zo ben ik mezelf gaan beschadigen. Wat begon met nagels in mijn vel zetten, eindigde in mezelf snijden (automutilatie). Het is zeker niet iets waar ik trots op ben. Omdat dit probleem dus uit de hand liep werd ik naar ’t GGZ voor kinderen en jeugd gestuurd. Daar kreeg ik de diagnose pdd-nos (een vorm van autisme) en dysthyme stoornis. Uiteindelijk ging het daar ook van kwaad tot erger en ik werd suïcidaal. En toen ben ik met spoed in een opname bij Curium gestuurd (een jeugdpsychiatrie). In een jaar tijd had ik daar zo’n 8 opnames gehad. Daarna werd ik te oud voor deze afdeling. Zo mocht ik een paar weken thuis wonen.

Na 3 weken kon ik naar Kwintes, een begeleid woonvorm voor mensen met autisme. Het eerste half jaar lijkt het beter te gaan, maar door bezuinigingen werd het autisme-team na een half jaar opgeheven en werd het vervangen door een team voor mensen met verschillende problematiek. Daarnaast zat ik ook bij de GGZ voor volwassenen waar ik in totaal 4 opnames kreeg. Uiteindelijk heb ik maar 3,5 jaar bij deze instelling gewoond.

Nu woon ik sinds 2018 bij klinisch herstel autisme de Meander. Maar helaas is ook hier een enorm tekort aan begeleiding waardoor ik ook hier niet de zorg kan krijgen die ik nodig heb. Ik reageer daar niet altijd goed op en heb ik inmiddels veel opnames gehad. Deze opnames kreeg ik omdat ik vaak niet veilig voor mezelf was.